Gelukkig heb ik gaan auto

Eind november zijn er in het centrum van Den Haag wegen afgesloten. Vonden ze wel grappig. Autootje pesten.
Je moet wat als je in de gemeenteraad zit, anders denken wij dat ze niks doen van ons belastinggeld.
Het centrum ligt vol met rode-witte blokken en pollers, je kunt er ook echt niet langs. Ze willen het centrum autovrij hebben.
Kan ik me iets bij voorstellen maar diegene die voor deze oplossing heeft gekozen was niet echt wakker.
Zo hebben ze de Elandstraat één richting gemaakt, dus kun je vanuit het centrum en Den Haag west niet meer via de Elandstraat naar de snelweg, iedereen wordt omgeleidt naar de Laan van Meerdervoort. Daar waar de file al staat en je mag achteraan sluiten. De file staat over de halve Laan van Meerdervoort en Javastraat en vanuit de zijstraten kom je er niet meer op, iedereen zet de kruispunten vast.

Vanuit mijn straat vonden ze dat je niet meer linksaf mocht, dus iedereen moet rechtsaf: achteraansluiten in de file.
Toen je nog linksaf mocht kon je regelrecht naar het centrum, snelweg en ziekenhuis. Als ik nu met een ambulance naar het ziekenhuis moet, moet de wagen 360 graden om de wijk heen en achteraan in de file aansluiten.
Laat die ambulance dan maar, want dan ben ik al dood.

Als je vanuit de Jan Hendrikstraat naar de snelweg wilt heb je een super probleem. Normaal kon je over de Paviljoensgracht/Stille Veerkade naar de snelweg. Halverwege de Paviljoensgracht hebben ze pollers gezet, je komt er niet.
Nee, je mag over de Boekhorststraat. Leuk smal winkelstraatje die nu niet leuk meer is, want het staat vol met uitlaatgassen van al die auto's. En om de stad uit te komen moet je door kleine straatjes.

Zo hebben ze ooit op de Stille Veerkade een CO2 meter geplaatst, uitslag: de smerigste straat van Nederland. Omdat ze de Grote Markt hadden afgesloten moest iedereen over de Stille Veerkade. Deze meter moeten ze nu maar eens plaatsen op de Laan van Meerdervoort, Javastraat en de Boekhorststraat.

Gemeente Den Haag verdient niet de schoonheidsprijs, wel een schop onder zijn achterste.

Deel 13 van zeep soep - zondag 24 januari

Inke is vrij.
Zondag feestdag.
Joepie.
Inke is niet zo'n uitslaper en om 8 uur is ze uit bed, eerste wat ze doet is buiten kijken en jahoor, er ligt me een pak sneeuw.
Inke springt in haar kleding en gaat naar buiten: sneeuwballentijd.
Er is nog niemand buiten en Inke besluit haar buurman Pieter wakker te maken door sneeuwballen op zijn raam te gooien. En jahoor, na 5 rake sneeuwballen doet hij het raam open en hij ziet Inke nog net een sneeuwbal gooien die hem midden in zijn gezicht raakt, oeps...
'Oh oh', dacht Inke, vind ie vast niet leuk.
Pieter schreeuwt iets van glwvrdmme en haalt de sneeuw uit zijn gezicht en kleding. 'Hé muts' roept ie, 'ik kom naar beneden'.
En naar beneden kwam ie.
Wat Inke niet had verwacht was dat ie al een sneeuwbal had gemaakt van de sneeuw van het balkon en als verrassing zeepte hij Inke in.
'He kappen', zegt Inke, met een handvol sneeuw in haar mond. Inke rent vlug weg achter een auto en maakt een sneeuwbal en gooit die weer naar Pieter. Pieter is niet gek gaat achter een andere auto staan en zo onstaat er een sneeuwballen gevecht.
Intussen is de halve straat wakker en doen er zowel kinderen als volwassenen mee aan het sneeuwballen gevecht, het was te komisch voor woorden. Achter elke auto stond er wel één.

Buurman Ad kwam zelfs warme choco brengen voor iedereen. Gekke straat, altijd al zo geweest. De vrouw van Ad kwam er ook aan, ze had cake, net uit de oven. Eigenlijk voor de visite zei ze. 'Dan bak ik er nog wel één', zegt ze.
Nou, daar zat de halve straat aan de warme choco en cake.
Hardstikke gezellig.

Inke kreeg het wat koud, Pieter gaat ook naar binnen en vraagt of Inke bij hem een warme choco wil drinken, dat slaat Inke niet af.

Pieter is basgitarist in een metal band en zijn huis staat vol met electrische gitaren basgitaren. Zondag is oefendag en dan gaat hij naar het muziekcentrum.
Inke gaat wel eens mee maar Inke gaat ook wel eens mee naar optredens.
Omdat elke live band volop in de spots staat en onbekende bands geen lichtman hebben, doet Inke regelmatig de lichtshows. De band van Pieter heeft geen eigen lichtkast, want elke muziektent heeft zijn eigen lichtapparatuur, als Inke meegaat kijkt ze hoe het werkt en door Inke's ervaring is ze er altijd gauw achter.

Pieter vraagt of Inke vanavond weer mee komt, altijd gezellig in de oefenruimte. Inke heeft geen plannen en besluit mee te gaan.
Altijd gezellig.