Ik krijg nu net een leuk en vooral merkwaardig bericht binnen op twitter:
GemeenteDenHaag Haags Journaal: Digitale huisvuilkalender: In de digitale huisvuilkalender kunt u online de ophaaldagen van uw huis... http://www.huisbuis.nl/HaagsJournaal
Je hoeft je luie stoel niet meer uit, op internet kun je precies zien wanneer je huisvuil wordt opgehaald.
Ik heb aan de binnenkant van de rommelkast een leuk kalendertje, gekregen van de gemeente Den Haag, wanneer de vuilnisman komt. Nu komt mijn vuilnisman altijd, jaar in, jaar uit op vrijdag. Dat weet ik en dat weten de buren ook; weet je het niet dan hoef je maar naar buiten te kijken.
Ik heb dat kalendertje niet eens meer nodig, ik kan het nl onthouden: huisvuilophaaldag op vrijdag.
Dus nu vroeg ik me af: wat moet ik nu met een digitale huisvuilkalender??? Dat de vuilnisman toch elke vrijdag mijn za(a)kjes komt ophalen hoef ik niet via internet te weten, want ik weet ook wel dat de mannen elke vrijdag komen.
Nee, ik zie nu niet het nut van een digitale huisvuilkalender, stop die maar bij het vuil.
maandag 18 januari 2010
Realisatie zeep soep
Ivm verwarring omtrent de personages van zeep soep, kan ik bij deze vertellen dat elk persoon fictief is, verzonnen.
De enige minimale overeenskomst is Inke en mijzelf.
Zeep soep is uit het leven ontstaan, delen geplukt uit het leven en fictief neergezet als een verhaal.
Onderwerpen zijn uit het verband getrokken en niet reeel.
Omdat zeep soep realiteit overbrengt kan het zijn dat dingen op het echte leven lijken en misschien op iemand.
We leven met miljarden mensen op deze aarde, in elk geschreven verhaal zou je iets van jezelf kunnen ontdekken.
Of het nu over paarse kippen gaat of over springende bloemen, altijd zul je iets over jezelf erin herkennen.
De enige minimale overeenskomst is Inke en mijzelf.
Zeep soep is uit het leven ontstaan, delen geplukt uit het leven en fictief neergezet als een verhaal.
Onderwerpen zijn uit het verband getrokken en niet reeel.
Omdat zeep soep realiteit overbrengt kan het zijn dat dingen op het echte leven lijken en misschien op iemand.
We leven met miljarden mensen op deze aarde, in elk geschreven verhaal zou je iets van jezelf kunnen ontdekken.
Of het nu over paarse kippen gaat of over springende bloemen, altijd zul je iets over jezelf erin herkennen.
Kevin
Kevin
Kevin, onder kenners beter bekend als TV/DVD kijkend, vooral SF, en chips etende luilak. Kevin kun je omschrijven als dik. Want Kevin komt nauwelijks zijn stoel uit. Kevin's leven bestaat uit SF DVD's en chips en cola. Het begon toen hij op de kleuterschool zat. Zijn moeder voedde hem iets te veel; 'stel dat er oorlog komt, dus dooreten jongen'. Dat was Kevin's moeder. Bij eten haalde ze de oorlog erbij, want in de oorlog had je honger. De hele schoolperiode werd Kevin door zijn moeder gevoedt. Om niet steeds het oorlogverhaal erbij te halen, waar Kevin overigens niets van wist, hij had immers nooit een oorlog meegemaakt, at hij door. Zo groeide Kevin groter en groter. Zijn moeder vond hem een lekkere stevige kerel die goed in het vet zat, lekkere rode wangen en vooral moederskindje.
Kevin deed de lagere school met vallen en opstaan, met gym zat hij op het bankje, want Kevin kon niet mee doen. Op de middelbare school, hij werd naar de MAVO gestuurd zat hij nog steeds aan de kant met gym. De MAVO haalde hij kantjeboord. Toen hij 16 was ging hij van school, geen doel, geen werk.
In die zomer verveelde hij zich. Van de buurman kreeg hij een DVD speler en een paar films. Buurman Jan was geen filmkijker en zag dat Kevin zich verveelde en vond zijn DVD speler beter besteed aan Kevin. Vol trots keek Kevin films, ging naar de videotheek aan de overkant van de straat. Zo huurde hij de hele zomer tot wel 6 films per dag, kocht chips en cola voor bij de films en installeerde zich in de fauteuil.
Na de zomervakantie had Kevin geen plannen, geen werk en geen school. Kevin besteedde zijn tijd aan films kijken met chips en cola en zijn moeder bracht zijn warme prak op een dienblad zodat hij onder TV kijken geen stukje film hoefde te missen.
Sinds die zomer woont Kevin in de woonkamer. Kevin sliep in de fauteuil en als hij wakker werd keek hij de volgende film. Intussen kocht zijn moeder chips en cola en kookte elke avond een prakkie. Dat Kevin zijn stoel niet meer uitkwam had moeders niet door. Moeders was al lang blij met een gelukkige zoon die thuis zat en niet op straat met vrienden kattekwaad uithaalde. Kevin's moeder was trots op Kevin, een voorbeeldige jongen.
Twee jaar lang duurt dit, Kevin's moeder overlijdt plotseling aan een hartstilstand en Kevin is alleen. In de kast ligt nog chips en cola en Kevin installeert zich in de inmiddels doorgezakte fauteuil tot de op een dag de fauteuil het helemaal begeeft. Kevin zit klem en komt er niet meer uit.
Twee maanden later vonden ze Kevin........
Kevin, onder kenners beter bekend als TV/DVD kijkend, vooral SF, en chips etende luilak. Kevin kun je omschrijven als dik. Want Kevin komt nauwelijks zijn stoel uit. Kevin's leven bestaat uit SF DVD's en chips en cola. Het begon toen hij op de kleuterschool zat. Zijn moeder voedde hem iets te veel; 'stel dat er oorlog komt, dus dooreten jongen'. Dat was Kevin's moeder. Bij eten haalde ze de oorlog erbij, want in de oorlog had je honger. De hele schoolperiode werd Kevin door zijn moeder gevoedt. Om niet steeds het oorlogverhaal erbij te halen, waar Kevin overigens niets van wist, hij had immers nooit een oorlog meegemaakt, at hij door. Zo groeide Kevin groter en groter. Zijn moeder vond hem een lekkere stevige kerel die goed in het vet zat, lekkere rode wangen en vooral moederskindje.
Kevin deed de lagere school met vallen en opstaan, met gym zat hij op het bankje, want Kevin kon niet mee doen. Op de middelbare school, hij werd naar de MAVO gestuurd zat hij nog steeds aan de kant met gym. De MAVO haalde hij kantjeboord. Toen hij 16 was ging hij van school, geen doel, geen werk.
In die zomer verveelde hij zich. Van de buurman kreeg hij een DVD speler en een paar films. Buurman Jan was geen filmkijker en zag dat Kevin zich verveelde en vond zijn DVD speler beter besteed aan Kevin. Vol trots keek Kevin films, ging naar de videotheek aan de overkant van de straat. Zo huurde hij de hele zomer tot wel 6 films per dag, kocht chips en cola voor bij de films en installeerde zich in de fauteuil.
Na de zomervakantie had Kevin geen plannen, geen werk en geen school. Kevin besteedde zijn tijd aan films kijken met chips en cola en zijn moeder bracht zijn warme prak op een dienblad zodat hij onder TV kijken geen stukje film hoefde te missen.
Sinds die zomer woont Kevin in de woonkamer. Kevin sliep in de fauteuil en als hij wakker werd keek hij de volgende film. Intussen kocht zijn moeder chips en cola en kookte elke avond een prakkie. Dat Kevin zijn stoel niet meer uitkwam had moeders niet door. Moeders was al lang blij met een gelukkige zoon die thuis zat en niet op straat met vrienden kattekwaad uithaalde. Kevin's moeder was trots op Kevin, een voorbeeldige jongen.
Twee jaar lang duurt dit, Kevin's moeder overlijdt plotseling aan een hartstilstand en Kevin is alleen. In de kast ligt nog chips en cola en Kevin installeert zich in de inmiddels doorgezakte fauteuil tot de op een dag de fauteuil het helemaal begeeft. Kevin zit klem en komt er niet meer uit.
Twee maanden later vonden ze Kevin........
Bang
Ze loopt al een tijdje hard, erg hard, weg, weg, wegwezen. Ze kijkt nog achterom: 'pff nee niks te zien'. Doorlopen zegt ze tegen zichzelf, wegwezen, doorlopen.
Nog harder, buiten adem, maakt niet uit, wegwezen. Ze rent en rent en rent nog verder, kijkt weer achterom, 'nee nog steeds niet te zien'.
Doorlopen, verder, nog verder, doorgaan. Verstand op nul en doorgaan.
Even kijkt ze achterom: 'sjit is ze dat?' Sjezus wegwezen, harder, doorlopen, verder en nog verder. Kut dacht ze, ben d'r niet kwijt, doorlopen, ik moet doorlopen zegt ze tegen haarzelf.
De voeten kunnen het nog aan, doorlopen, weg, weg, weg daarvan.
'Sjit, drukke weg', schiet op,, schiet op, schiet nou op!!!' Ze kijkt achterom: 'is ze het of niet? sjit ik zie het niet goed' 'Sjit auto's schiet op'. 'Ja laatste auto, doorrennen'.
Harder, harder, nog harder, 'ze mag me niet inhalen'. Ze rent en rent, ze rent dat haar leven er vanaf hangt, harder en harder, meer en meer. Ze kijkt weer achterom: 'sjit is ze dat, ik zie het niet goed'. Rennen, rennen.... Kut, ze mag me niet inhalen, dat kutwijf, godverdomme. Doorlopen, harder harder, wegwezen, meer, nog meer, nog harder, verder, verder, helemaal weg. Ze kijkt weer achterom, blijft met haar voet achter een tegel haken, KABOEM!!! Daar valt ze, BENG, zo met haar gezicht op de grond...ze is op haar bek gegaan....
Nog harder, buiten adem, maakt niet uit, wegwezen. Ze rent en rent en rent nog verder, kijkt weer achterom, 'nee nog steeds niet te zien'.
Doorlopen, verder, nog verder, doorgaan. Verstand op nul en doorgaan.
Even kijkt ze achterom: 'sjit is ze dat?' Sjezus wegwezen, harder, doorlopen, verder en nog verder. Kut dacht ze, ben d'r niet kwijt, doorlopen, ik moet doorlopen zegt ze tegen haarzelf.
De voeten kunnen het nog aan, doorlopen, weg, weg, weg daarvan.
'Sjit, drukke weg', schiet op,, schiet op, schiet nou op!!!' Ze kijkt achterom: 'is ze het of niet? sjit ik zie het niet goed' 'Sjit auto's schiet op'. 'Ja laatste auto, doorrennen'.
Harder, harder, nog harder, 'ze mag me niet inhalen'. Ze rent en rent, ze rent dat haar leven er vanaf hangt, harder en harder, meer en meer. Ze kijkt weer achterom: 'sjit is ze dat, ik zie het niet goed'. Rennen, rennen.... Kut, ze mag me niet inhalen, dat kutwijf, godverdomme. Doorlopen, harder harder, wegwezen, meer, nog meer, nog harder, verder, verder, helemaal weg. Ze kijkt weer achterom, blijft met haar voet achter een tegel haken, KABOEM!!! Daar valt ze, BENG, zo met haar gezicht op de grond...ze is op haar bek gegaan....
Deel 6 van zeep soep - zondag 17 januari
Zondag!!! Vrije zondag ochtend voor Inke, ze hoeft pas 's middags te beginnen, dus tijd voor blogs, internetten maar eerst de was van de lijn halen, die is droger dan droog kan zijn.
Hyves, blogs, verhalen, columns, Inke is er druk mee.
Het regent toch, Inke kan de deur niet uit, dus thuiswerk.
Gisteren was ze met haar vriend Niek naar de pub geweest, hun favoriete Ierse pub.
Meestal gaan ze zondag maar omdat Inke zondag late dienst heeft hebben ze het naar zaterdagmiddag verschoven.
Fietsend door de regen ging Inke naar de pub, buiten bij de overdekte ingang heeft Inke zich van haar regenkleding ontdaan.
Niek kwam er meteen al aan. Niek is geen fietser, dus kwam met de tram, lekker makkelijk en lekker droog.
Voor Inke heeft dat weinig zin, de eerste de beste tram stopt niet voor de deur van de pub en de tram die wel voor de deur van de pub stopt, stopt zo verweg van Inke's huis dat ze beter kan gaan lopen of fietsen.
Niek had de hele week gewerkt, er waren nieuwe bands bijgekomen, Niek's taak om nieuwe CD's te luisteren en te promoten.
Zijn winkel is geen gewone CD winkel, elke nieuwe band komt eerst naar Niek's winkel omdat Niek veel aandacht aan nieuwe bands besteedt en 1x in de week live op de radio is, worden de bands gepromoot.
Normaal gesproken, als een onbekende band een CD naar een radiostation stuurt komt er weinig tot niets van. Niek vond toen de oplossing: 1 uur zendtijd op een bekend radiostation en daar draaide hij de nieuw binnengekomen CD's.
Inmiddels zijn door Niek vele bands bekend geworden.
Zondagmiddag gaat Inke naar werk tot Inke ineens naar fietssleutels mist, sjit. Inke begrijpt er niets van. Die had ze toch wel zeker in haar jaszak gestopt.
Vlug naar de reserve sleutels, ze gooit de doos overhoop, vist er het één en ander uit en gaat naar de fietsenkelder. Wat ziet Inke: een fiets die niet op slot zit. Inke blij. Gisteren gewoon vergeten, grote zucht van opluchting en Inke komt nog net op tijd op haar werk.
Zondagen bij Lexon zijn saaier dan saai.
Vandaag viel dat een beetje mee, de één na de andere klant kwam binnen lopen; sneeuw weg, mensen op straat dacht Inke.
De dag verliep verder rustig, de 8 uur gingen snel.
Inke wou op tijd naar huis, haar favoriete TV serie Deadliest Catch, die ze afgelopen maandag heeft gemist, zou vandaag om 23.00 uur beginnen, de herhaling dus.
Inke was mooi op tijd en heeft de aflevering gezien.
Inke gaat nog even internetten en volgende keer deel 7 van zeep soep.
Hyves, blogs, verhalen, columns, Inke is er druk mee.
Het regent toch, Inke kan de deur niet uit, dus thuiswerk.
Gisteren was ze met haar vriend Niek naar de pub geweest, hun favoriete Ierse pub.
Meestal gaan ze zondag maar omdat Inke zondag late dienst heeft hebben ze het naar zaterdagmiddag verschoven.
Fietsend door de regen ging Inke naar de pub, buiten bij de overdekte ingang heeft Inke zich van haar regenkleding ontdaan.
Niek kwam er meteen al aan. Niek is geen fietser, dus kwam met de tram, lekker makkelijk en lekker droog.
Voor Inke heeft dat weinig zin, de eerste de beste tram stopt niet voor de deur van de pub en de tram die wel voor de deur van de pub stopt, stopt zo verweg van Inke's huis dat ze beter kan gaan lopen of fietsen.
Niek had de hele week gewerkt, er waren nieuwe bands bijgekomen, Niek's taak om nieuwe CD's te luisteren en te promoten.
Zijn winkel is geen gewone CD winkel, elke nieuwe band komt eerst naar Niek's winkel omdat Niek veel aandacht aan nieuwe bands besteedt en 1x in de week live op de radio is, worden de bands gepromoot.
Normaal gesproken, als een onbekende band een CD naar een radiostation stuurt komt er weinig tot niets van. Niek vond toen de oplossing: 1 uur zendtijd op een bekend radiostation en daar draaide hij de nieuw binnengekomen CD's.
Inmiddels zijn door Niek vele bands bekend geworden.
Zondagmiddag gaat Inke naar werk tot Inke ineens naar fietssleutels mist, sjit. Inke begrijpt er niets van. Die had ze toch wel zeker in haar jaszak gestopt.
Vlug naar de reserve sleutels, ze gooit de doos overhoop, vist er het één en ander uit en gaat naar de fietsenkelder. Wat ziet Inke: een fiets die niet op slot zit. Inke blij. Gisteren gewoon vergeten, grote zucht van opluchting en Inke komt nog net op tijd op haar werk.
Zondagen bij Lexon zijn saaier dan saai.
Vandaag viel dat een beetje mee, de één na de andere klant kwam binnen lopen; sneeuw weg, mensen op straat dacht Inke.
De dag verliep verder rustig, de 8 uur gingen snel.
Inke wou op tijd naar huis, haar favoriete TV serie Deadliest Catch, die ze afgelopen maandag heeft gemist, zou vandaag om 23.00 uur beginnen, de herhaling dus.
Inke was mooi op tijd en heeft de aflevering gezien.
Inke gaat nog even internetten en volgende keer deel 7 van zeep soep.
Abonneren op:
Posts (Atom)