Gisteren was het een leuke voorstelling van The Phantom of the Opera. Daarna zijn ze naar de hostel gegaan en hebben ze met de andere gasten nog een pint gedronken. De pub's waren al dicht.
Het ontbijt is verrukkelijk, gebakken eieren, worstjes, toast met jam, echt Engels. HP sauce over de wosrtjes, jummie.
Na het ontbijt rekenen ze af en kopen een metro kaartje bij de hostel en ze gaan nog even door Londen struinen. Ze nemen de metro naar Knightsbridge, één van de duurste wijken van Londen. Knightsbridge ligt in het centrum van Londen in een populaire wijk. In deze wijk zit het vol met luxe winkels zoals Harrods, Armani, Jimmy Choo, Chanel enz.
Inke en Nikki kijken hun ogen uit. Niet dat ze alles willen hebben maar zoveel dure spullen bijelkaar, wat een geld en vooral: waarom zou je het willen hebben?
Ze lopen de antiekwinkel van Norman Adams in Hans Street in. Deze winkel verkoopt sinds 1928 Britse meubels en kunst.
Een stukje verder op Brompton Road bezoeken ze Charity Shop, een tweede hands kledingwinkel, de opbrengst gaat naar een goed doel.
Inke koopt een jurk die van Madonna is geweest en Nikki vind een spijkerbroek.
Ze duiken nog even de pub in voor een pint. Pieter en Niek nemen wederom een Guinness en Inke en Nikke een cider van Magners.
Omdat het al middag is besluiten de in de pub te gaan eten. 'Yeah, fish and chips', roept Inke, 'daar heb ik wel trek in'.
Alle vier vinden ze het een goed plan en ze bestellen.
Traditioneel eet je fish and chips op straat in een krant. Een gewone oude uitgelezen krant. Wel grappig dus.
In de pub krijgen ze het netjes op een bord.
Na het eten nemen ze de metro naar Victoria, waar ze de trein nemen naar Gatwick.
Het vliegtuig vertrekt om 17.00 uur.
Inke koopt tax free een flasje parfum 'Lola' van Marc Jacobs.
Om 18.45 uur landen ze op Schiphol, mooie tijd. Kunnen ze mooi met de trein naar huis.
Om 20.00 uur staan ze al op Den Haag CS, niemand wil nog naar huis, ze besluiten hun Engels weekend af te sluiten in The Fiddler. 'Tijd voor een Guiness', zegt Pieter. En daar gaan ze.
Volgende keer deel 21.
donderdag 18 februari 2010
Ik word slecht
Ik word slecht
Ik ga je zieken
Ik ga over je zeiken
Misschien wel over je heen zeiken
Ik ga je haten
Ik ga je pesten
Ik ga je ergeren
Ik ga je kapot maken
Ik ga over je roddelen
Ik ga over je liegen
Ik maak je stuk
Ik hak je aan mootjes
Ik haat je
Ik haat je nog meer
Ik ga je weg pesten
Ik ga zorgen dat anderen je haten
Ik ga zorgen dat je weg moet
Ik ga zorgen dat je verdwijnt
Ik ga je onvriendelijk maken
en ontvrienden
Ik wil je weg hebben
Ik ga samenzweren
en plannen maken
Ik ga zorgen dat iedereen je haat
Ik haal het bloed onder je nagels vandaan
en ik doe het nog eens
Ik krijg mijn zin
en het gaat me lukken
O wat voel ik me goed, iemand haten geeft een status van goed gevoel.....nu mag iedereen mij
omdat ik zo goed ben......
Ik ga je zieken
Ik ga over je zeiken
Misschien wel over je heen zeiken
Ik ga je haten
Ik ga je pesten
Ik ga je ergeren
Ik ga je kapot maken
Ik ga over je roddelen
Ik ga over je liegen
Ik maak je stuk
Ik hak je aan mootjes
Ik haat je
Ik haat je nog meer
Ik ga je weg pesten
Ik ga zorgen dat anderen je haten
Ik ga zorgen dat je weg moet
Ik ga zorgen dat je verdwijnt
Ik ga je onvriendelijk maken
en ontvrienden
Ik wil je weg hebben
Ik ga samenzweren
en plannen maken
Ik ga zorgen dat iedereen je haat
Ik haal het bloed onder je nagels vandaan
en ik doe het nog eens
Ik krijg mijn zin
en het gaat me lukken
O wat voel ik me goed, iemand haten geeft een status van goed gevoel.....nu mag iedereen mij
omdat ik zo goed ben......
Deel 19 van zeep soep - zaterdag 30 januari
Inke heeft een vrij weekend.
Ze gaat samen met Niek en Nikki en buurman Pieter naar Londen voor een snel weekendje.
's Ochtends vroeg gaan ze met EasyJet naar Gatwick, Londen.
Daar komen ze om 07.45 uur aan. Ze nemen de snelle trein naar Victoria en kopen een kaartje voor de metro waar ze de hele dag mee kunnen reizen.
Om de hoek van het station zit een hostelverhuurder, ze vragen voor een vierpersoonskamer en jahoor, bingo.
Ze krijgen een routeplanner mee en stappen in de metro om de tassen naar de hostel te brengen.
De kamer is niet erg groot maar wel lekker goedkoop, inclusief ontbijt voor de volgende ochtend betalen ze maar 6 pond per persoon.
Ze laten de tassen achter en gaan shoppen.
Ze nemen de metro naar Soho, hét shopping paradijs van Londen.
Nou ja, shoppen, vooral kijken en struinen. Kijken en bekeken worden.
Ze lopen door door Oxford Street, een bekende winkelstraat. Oxford Street is ongeveer anderhalve kilometer lang met aan beide zijden winkels. Vooral de grote warenhuizen van Londen die in Oxford Street gevestigd zijn trekken veel bezoekers. De bekende warenhuizen Selfridges, John Lewis, Debenhams en D.H. Evans zijn al sinds mensenheugenis in Oxford Street gevestigd. Naast de grote warenhuizen zijn er in Oxford Street veel boetieks en modewinkels te vinden. Oxford Street is niet echt mooi te noemen. Behalve Selfridges is er geen bijzonder gebouw te bekennen.
Buiten staan diverse muzikanten, Inke, Niek, Nikki en Pieter blijven een staan en kijken bij een oude blues muzikant, hij speelt op een saxofoon en zingt tussendoor. De man is zeker al 80, een oude Cubaan.
Het wordt ineens een gezellige boel, er komen twee meisjes bij staan en zingen met de man mee.
Niek en Pieter kunnen het niet laten en zingen ook mee. Er komen steeds meer mensen bij en ze klappen allemaal mee.
De oude Cubaan zet zijn hoed af en gaat rond, iedereen gooit er gretig geld in, de man is gelukkig.
Na een paar liedjes gaan ze verder shoppen.
Ze slaan Regent Street in.
Regent Street is ongeveer een kilometer lang met aan beide zijden prachtige Georgiaanse gebouwen en winkels van de grote kledingmerken en het beroemde Londense warenhuis Liberty's.
'Tijd voor een pint', zegt Niek, en ze duiken een lokale pub in.
Pubs in Engeland zitten altijd vol, of je nu om 12 uur 's middags komt of 's avonds.
Niek en Pieter bestellen een Guinness en Nikki en Inke een Kilkenny, dat is niet zo bitter.
In de pub is live muziek, Ierse muziek, twee violisten, een zanger en een man die lepels tegen elkaar klikt, het klinkt hardstikke leuk en het is er meteen heel gezellig.
Nadat ieder twee biertjes op heeft gaan ze weer verder. Zou zonde zijn om de halve dag in de pub te blijven hangen.
Ze komen aan op Piccadilly Circus, ooit het hart van Londen.
Ze lopen verder naar Shaftesbury Avenue, bekend van theaters, pubs en restaurants.
Ze besluiten in één van de bekende Chinese restaurants te gaan eten.
Gelukkig is er plaats.
Ze bestellen authentiek Chinees eten, nee hier kennen ze geen babi pangang.
Na het eten en de Chinese thee gaan ze naar het Queens Theater, Phantom of the Opera speelt er al jaren, ze hadden van te voren kaarten via internet besteld.
Ze hebben mooie plaatsen, vooraan op het balkon.
Volgende keer deel 20.
Ze gaat samen met Niek en Nikki en buurman Pieter naar Londen voor een snel weekendje.
's Ochtends vroeg gaan ze met EasyJet naar Gatwick, Londen.
Daar komen ze om 07.45 uur aan. Ze nemen de snelle trein naar Victoria en kopen een kaartje voor de metro waar ze de hele dag mee kunnen reizen.
Om de hoek van het station zit een hostelverhuurder, ze vragen voor een vierpersoonskamer en jahoor, bingo.
Ze krijgen een routeplanner mee en stappen in de metro om de tassen naar de hostel te brengen.
De kamer is niet erg groot maar wel lekker goedkoop, inclusief ontbijt voor de volgende ochtend betalen ze maar 6 pond per persoon.
Ze laten de tassen achter en gaan shoppen.
Ze nemen de metro naar Soho, hét shopping paradijs van Londen.
Nou ja, shoppen, vooral kijken en struinen. Kijken en bekeken worden.
Ze lopen door door Oxford Street, een bekende winkelstraat. Oxford Street is ongeveer anderhalve kilometer lang met aan beide zijden winkels. Vooral de grote warenhuizen van Londen die in Oxford Street gevestigd zijn trekken veel bezoekers. De bekende warenhuizen Selfridges, John Lewis, Debenhams en D.H. Evans zijn al sinds mensenheugenis in Oxford Street gevestigd. Naast de grote warenhuizen zijn er in Oxford Street veel boetieks en modewinkels te vinden. Oxford Street is niet echt mooi te noemen. Behalve Selfridges is er geen bijzonder gebouw te bekennen.
Buiten staan diverse muzikanten, Inke, Niek, Nikki en Pieter blijven een staan en kijken bij een oude blues muzikant, hij speelt op een saxofoon en zingt tussendoor. De man is zeker al 80, een oude Cubaan.
Het wordt ineens een gezellige boel, er komen twee meisjes bij staan en zingen met de man mee.
Niek en Pieter kunnen het niet laten en zingen ook mee. Er komen steeds meer mensen bij en ze klappen allemaal mee.
De oude Cubaan zet zijn hoed af en gaat rond, iedereen gooit er gretig geld in, de man is gelukkig.
Na een paar liedjes gaan ze verder shoppen.
Ze slaan Regent Street in.
Regent Street is ongeveer een kilometer lang met aan beide zijden prachtige Georgiaanse gebouwen en winkels van de grote kledingmerken en het beroemde Londense warenhuis Liberty's.
'Tijd voor een pint', zegt Niek, en ze duiken een lokale pub in.
Pubs in Engeland zitten altijd vol, of je nu om 12 uur 's middags komt of 's avonds.
Niek en Pieter bestellen een Guinness en Nikki en Inke een Kilkenny, dat is niet zo bitter.
In de pub is live muziek, Ierse muziek, twee violisten, een zanger en een man die lepels tegen elkaar klikt, het klinkt hardstikke leuk en het is er meteen heel gezellig.
Nadat ieder twee biertjes op heeft gaan ze weer verder. Zou zonde zijn om de halve dag in de pub te blijven hangen.
Ze komen aan op Piccadilly Circus, ooit het hart van Londen.
Ze lopen verder naar Shaftesbury Avenue, bekend van theaters, pubs en restaurants.
Ze besluiten in één van de bekende Chinese restaurants te gaan eten.
Gelukkig is er plaats.
Ze bestellen authentiek Chinees eten, nee hier kennen ze geen babi pangang.
Na het eten en de Chinese thee gaan ze naar het Queens Theater, Phantom of the Opera speelt er al jaren, ze hadden van te voren kaarten via internet besteld.
Ze hebben mooie plaatsen, vooraan op het balkon.
Volgende keer deel 20.
Zieltjes winnen
Vooral voor de zwakkeren onder ons is zieltjes winnen een uitkomst om sterk te staan. Zwakke zieltjes wel te verstaan.
Zwakkeren zijn niet zo vocabulaire ingesteld om hun doel te bereiken.
Nee, zij moeten het hebben van medelijden. Medelijden die vooral wordt opgewekt door de waarheid te verdraaien, omdat de waarheid niet zo bijzonder en waardevol is.
Met het aanpassen van de waarheid kun je dus makkelijk zieltjes winnen.
De gemiddelde zwakkere valt voor meelijwekkende verhalen, zeker als er over iemand gaat, roddelen.
Roddelen wordt min of meer veroorzaakt door jaloersheid, iemand anders aanzien voor beter of meer dan jezelf.
Je eigen leven zien als minder is een gebrek aan eigen fantasie. Daarom moet de ander op een lager voetstuk gezet worden, dat voetstuk is gecreëerd door de zwakkere zelf. Dit voetstuk wordt niet door de meerdere zelf gemaakt, een meerdere (in andermans ogen een meerdere dan) wordt er door een mindere/zwakkere opgezet.
Dit zelf gecreëerde voetstuk moet ook weer weg en dat kost wat meer moeite.
Daar gebruik je de zieltjes voor, en die moet je zien te winnen.
Nu zijn er veel zwakke zieltjes die je voor je kunt winnen, een gemiddeld mens valt voor zielige en meelijwekkende verhalen. Zodra iemand je zielig vind is het bingo, je hebt er één.
Maar dan ben je er nog niet.
Je moet een plan maken, het zwakke zieltje moet met je meewerken. Soort van samenzwering.
De nog zwakkere zieltjes zullen met je meewerken.
Bij gebrek aan eigen denkvermogen en vreugde in het leven zullen diverse zwakke zieltjes met je meegaan. Snode plannen zijn ze klaar voor.
Hun eigen leven is zo saai dat snode plannen een vreugde in het leven geven, als is het maar voor even.
Tijd voor samenzweren.
Je bedenkt een plan om dat zelf gecreëerde voetstuk weg te schoppen.
Met meer gaat het beter, het voetstuk is niet van licht materiaal, je hebt een aantal zieltjes nodig die je meehelpen.
En dan lukt je plan.
En voilá, met je zelf gewonnen groepje zwakke zieltjes schop je het voetstuk weg, zo op de grond, je zelf gemaakte voetstuk is niet meer....
Zwakkeren zijn niet zo vocabulaire ingesteld om hun doel te bereiken.
Nee, zij moeten het hebben van medelijden. Medelijden die vooral wordt opgewekt door de waarheid te verdraaien, omdat de waarheid niet zo bijzonder en waardevol is.
Met het aanpassen van de waarheid kun je dus makkelijk zieltjes winnen.
De gemiddelde zwakkere valt voor meelijwekkende verhalen, zeker als er over iemand gaat, roddelen.
Roddelen wordt min of meer veroorzaakt door jaloersheid, iemand anders aanzien voor beter of meer dan jezelf.
Je eigen leven zien als minder is een gebrek aan eigen fantasie. Daarom moet de ander op een lager voetstuk gezet worden, dat voetstuk is gecreëerd door de zwakkere zelf. Dit voetstuk wordt niet door de meerdere zelf gemaakt, een meerdere (in andermans ogen een meerdere dan) wordt er door een mindere/zwakkere opgezet.
Dit zelf gecreëerde voetstuk moet ook weer weg en dat kost wat meer moeite.
Daar gebruik je de zieltjes voor, en die moet je zien te winnen.
Nu zijn er veel zwakke zieltjes die je voor je kunt winnen, een gemiddeld mens valt voor zielige en meelijwekkende verhalen. Zodra iemand je zielig vind is het bingo, je hebt er één.
Maar dan ben je er nog niet.
Je moet een plan maken, het zwakke zieltje moet met je meewerken. Soort van samenzwering.
De nog zwakkere zieltjes zullen met je meewerken.
Bij gebrek aan eigen denkvermogen en vreugde in het leven zullen diverse zwakke zieltjes met je meegaan. Snode plannen zijn ze klaar voor.
Hun eigen leven is zo saai dat snode plannen een vreugde in het leven geven, als is het maar voor even.
Tijd voor samenzweren.
Je bedenkt een plan om dat zelf gecreëerde voetstuk weg te schoppen.
Met meer gaat het beter, het voetstuk is niet van licht materiaal, je hebt een aantal zieltjes nodig die je meehelpen.
En dan lukt je plan.
En voilá, met je zelf gewonnen groepje zwakke zieltjes schop je het voetstuk weg, zo op de grond, je zelf gemaakte voetstuk is niet meer....
Abonneren op:
Posts (Atom)