Gisteren was het heel gezellig met Niek en Yumiko. Yumiko was blijven eten bij Inke en Niek.
Inke had pasta met room en courgette gemaakt en een paar flessen witte wijn er bij.
Ze hadden nog Triviant gedaan en Inke won.
Niek bracht Yumiko naar huis, ze wonen niet ver van elkaar.
Inke is vrij vandaag en thuis moet er toch eens wat gebeuren, de afwas van gisteren, keuken dweilen, was van de lijn, die al 4 dagen droog is. Droger kan het niet worden.
De sokken erin.....radio last fm op 10 en ze gaat ervoor.
Inmiddels is het 12 uur 's middags en Inke is klaar, zo alles aan kant. Inke gaat lunchen, maakt een broodje met pestokaas en een bak koffie en gaat internetten. Tijd voor blogs, Inke's hobby.
De laatste tijd heeft Inke veel inspiratie, zoals ze zelf zegt: een expansievat vol ideëen.
Als haar eerste blog klaar is gaat Inke een eindje fietsen, ze besluit om naar Scheveningen te gaan. Het is wel koud maar de zon schijnt, Inke neemt haar fotocamera mee.
Op Scheveningen aangekomen ziet ze veel mensen met vliegers, Inke maakt foto's.
Inke stapt op de fiets om richting de boulevard te rijden.
Ze zet haar fiets aan een paal en loopt het strand op, erg veel om foto's te maken is er niet, alleen zeemeeuwen en zand. Inke loopt nog een stukje verder naar de Pier.
Inke ziet iemand zwemmen. 'Jee koud', denkt ze. 'Liever hij dan ik'.
Dan hoort ze roepen,'dat moet die in het water zijn', denkt Inke en ze neemt een sprintje.
Ze ziet twee armen wat raar heen en weer bewegen, Inke pakt haar mobiel en belt 112. Na het gesprek rent Inke naar de waterkant, intussen is een man in zee gedoken en zwemt naar de man toe. Inmiddels arriveert de ambulance en de reddingsdienst, zij gaan met een bootje het water in.
Intussen filmt Inke wat er allemaal gebeurd, ze kan toch niets doen.
In no-time worden beide mannen uit het water gehaald, ook de redder. Met hem was niks aan de hand maar hij mag toch mee de boot in. De zee is gevaarlijk en nog iemand in nood willen ze er niet bij.
Inmiddels is er een persfotograaf bijgekomen, hij vraagt aan Inke wie de melding heeft gemaakt.
Hij wil een foto van Inke maken.
Inke vraagt aan de ambulancemedewerker naar welk ziekenhuis de man wordt gebracht, dan kan Inke op bezoek.
's Avonds gaat Inke op bezoek bij de man, hij ziet er goed uit en hij heeft geen letsel, morgen mag hij naar huis. Hij mag een nachtje blijven ter observatie.
De man bedankt Inke wel 10x.
De man zegt dat hij Herr Messcher heet en de ambassadeur is van de Duitse ambassade in Scheveningen. Hij is Inke zo dankbaar dat hij Inke wil uitnodigen bij hem en zijn vrouw op de Residentie. Inke springt een gat in de lucht.
Ze geeft haar telefoonnummer.
zondag 7 februari 2010
De vogelspotter
Laurens spot vogels.
Zegt hij.
De politie gelooft hem niet.
De rechter ook niet.
Een vogelspotter draagt een groen jasje, groene broek en een hoed met een veer erin.
Laurens wijkt daar nogal vanaf; magere man van 44, trainingspak, Nike gympen, lang haar en een snor.
En vogelspotten doe je in het bos.
Laurens is betrapt achter de meisjesschool en die staat niet in het bos.
De enige overeenkomst tussen Laurens en een vogelspotter is de verrekijker.
Bij de politie kwam er een melding binnen, er staat een vreemde vent bij een meisjesschool met een verrekijker.
De politie gaat erheen en vindt daar Laurens, op een stoel met een verrekijker kijkt hij over de schutting, zijn ene hand in zijn broek.
De politie vraagt wat hij daar doet. 'Vogels kijken', zegt Laurens.
Beide agenten kijken om zich heen: 'Wij zien geen vogels, u wel?'
'Ja, ja, kijk maar', zegt Laurens. Hij wijst naar de lucht en kijkt door zijn verrekijker. 'Een roodborstje, heel zeldzaam deze tijd van het jaar'.
'U kijkt vast naar andere borstjes', zegt de agent.
'Ja, ja natuurlijk, ik ben een man en iedereen man kijkt graag naar de vrouwtjes, u toch ook?'
'Ja', zegt de agent, gaat u maar even met ons mee'.
Laurens gaat met de surveillancewagen mee naar het politiebureau en in het verhoorkamertje wordt hij verhoord. Laurens is 'zich van geen kwaad bewust'.
Laurens verklaart dat hij vogels spot. 'Heel interesant', zegt hij. 'Toen ik klein was had ik interesse in allerlei vogels maar we hadden geen geld voor een verrekijker'.
De agenten geloven hem niet.
Laurens blijft zeggen dat hij van vogels houdt.
De agenten vertellen dat de buren hem al vaker hadden gezien. Met in zijn ene had de verrekijker en de andere in zijn broek. En achter de schutting bevindt zich de gymzaal van een meisjesschool. Een school voor meisjes van 12-16 jaar.
En dat je vogelspotten niet over de schutting van een meisjesschool doet maar in het bos.
Laurens zegt dat hij van vogels houdt.
De agenten geven het op. Ze sluiten Laurens op en de volgende dag moet hij naar de rechtzaal voor verhoor.
De rechter heeft zijn dossier gelezen; Laurens, 44 jaar, drugsverleden en beroep: lanterfanter. 12 Ambachten en 13 ongelukken.
Laurens heeft er in die 44 jaar een puinhoop van gemaakt.
'U heeft een bijzonder leven', zegt de rechter.
'Ja', glimlacht Laurens, om zich heen kijkend.
'U vindt uw leven wel geslaagd?' 'U lacht zo om u heen', vraagt de rechter.
'Ja hoor', zegt Laurens. En lacht en kijkt weer om zich heen.
Niemand lacht.
'Tja', zegt de rechter, 'u ziet hier vandaag niet voor niets', 'kunt u mij eens vertellen waarom u daar stond, met uw verrelijker achter de schutting van een meisjesschool'.
'Ik spot vogels', zegt Laurens.
'U spot vogels', zegt de rechter.
Laurens lacht en kijkt weer om zich heen.
Nog steeds niemand lacht.
'Meneer Laurens, ik geloof niet dat u dat aan het doen was'. 'Een vogelspotter bevindt zich in het bos en niet op een stoel achter de schutting van een meisjesschool'.
Laurens doet zijn armen omhoog en zegt iets van 'tja'. Hij lacht en kijkt weer om zich heen.
Nog steeds niemand lacht en Laurens kijkt weer naar de rechter.
De rechter verklaart hem schuldig, Laurens mag 3 maanden naar de gevangenis.
Een cel voor hem alleen met een raampje naar buiten, midden in het bos.
Hij mag zijn verrelijker meenemen.
Zegt hij.
De politie gelooft hem niet.
De rechter ook niet.
Een vogelspotter draagt een groen jasje, groene broek en een hoed met een veer erin.
Laurens wijkt daar nogal vanaf; magere man van 44, trainingspak, Nike gympen, lang haar en een snor.
En vogelspotten doe je in het bos.
Laurens is betrapt achter de meisjesschool en die staat niet in het bos.
De enige overeenkomst tussen Laurens en een vogelspotter is de verrekijker.
Bij de politie kwam er een melding binnen, er staat een vreemde vent bij een meisjesschool met een verrekijker.
De politie gaat erheen en vindt daar Laurens, op een stoel met een verrekijker kijkt hij over de schutting, zijn ene hand in zijn broek.
De politie vraagt wat hij daar doet. 'Vogels kijken', zegt Laurens.
Beide agenten kijken om zich heen: 'Wij zien geen vogels, u wel?'
'Ja, ja, kijk maar', zegt Laurens. Hij wijst naar de lucht en kijkt door zijn verrekijker. 'Een roodborstje, heel zeldzaam deze tijd van het jaar'.
'U kijkt vast naar andere borstjes', zegt de agent.
'Ja, ja natuurlijk, ik ben een man en iedereen man kijkt graag naar de vrouwtjes, u toch ook?'
'Ja', zegt de agent, gaat u maar even met ons mee'.
Laurens gaat met de surveillancewagen mee naar het politiebureau en in het verhoorkamertje wordt hij verhoord. Laurens is 'zich van geen kwaad bewust'.
Laurens verklaart dat hij vogels spot. 'Heel interesant', zegt hij. 'Toen ik klein was had ik interesse in allerlei vogels maar we hadden geen geld voor een verrekijker'.
De agenten geloven hem niet.
Laurens blijft zeggen dat hij van vogels houdt.
De agenten vertellen dat de buren hem al vaker hadden gezien. Met in zijn ene had de verrekijker en de andere in zijn broek. En achter de schutting bevindt zich de gymzaal van een meisjesschool. Een school voor meisjes van 12-16 jaar.
En dat je vogelspotten niet over de schutting van een meisjesschool doet maar in het bos.
Laurens zegt dat hij van vogels houdt.
De agenten geven het op. Ze sluiten Laurens op en de volgende dag moet hij naar de rechtzaal voor verhoor.
De rechter heeft zijn dossier gelezen; Laurens, 44 jaar, drugsverleden en beroep: lanterfanter. 12 Ambachten en 13 ongelukken.
Laurens heeft er in die 44 jaar een puinhoop van gemaakt.
'U heeft een bijzonder leven', zegt de rechter.
'Ja', glimlacht Laurens, om zich heen kijkend.
'U vindt uw leven wel geslaagd?' 'U lacht zo om u heen', vraagt de rechter.
'Ja hoor', zegt Laurens. En lacht en kijkt weer om zich heen.
Niemand lacht.
'Tja', zegt de rechter, 'u ziet hier vandaag niet voor niets', 'kunt u mij eens vertellen waarom u daar stond, met uw verrelijker achter de schutting van een meisjesschool'.
'Ik spot vogels', zegt Laurens.
'U spot vogels', zegt de rechter.
Laurens lacht en kijkt weer om zich heen.
Nog steeds niemand lacht.
'Meneer Laurens, ik geloof niet dat u dat aan het doen was'. 'Een vogelspotter bevindt zich in het bos en niet op een stoel achter de schutting van een meisjesschool'.
Laurens doet zijn armen omhoog en zegt iets van 'tja'. Hij lacht en kijkt weer om zich heen.
Nog steeds niemand lacht en Laurens kijkt weer naar de rechter.
De rechter verklaart hem schuldig, Laurens mag 3 maanden naar de gevangenis.
Een cel voor hem alleen met een raampje naar buiten, midden in het bos.
Hij mag zijn verrelijker meenemen.
Deel 14 van zeep soep - maandag 25 januari
Maandag, Inke is vrij.
Gisteren is het laat geworden, Inke was mee naar de oefenruimte waar haar buurman Pieter met zijn band oefent.
Ze oefenen tot 23 uur en daarna zijn ze in de bar wat gaan drinken met de hele band en de andere bands die er oefenen. Inke kent iedereen dus werd het super gezellig.
Inke heeft niet altijd tijd en was een paar weken niet geweest dus er werd heel wat afgekletst.
Vrijdag heeft de band van Pieter een optreden en ze hebben gevraagd of Inke het licht wil verzorgen, Inke zegt geen nee, dus dat is ook weer geregeld.
Om 2 uur ging Inke met Pieter naar huis, beide op de fiets.
Thuis duikt Inke meteen haar bed in en de poes springt er naast, die slaapt altijd op bed naast Inke.
Inke heeft geen plannen voor maandag, eerst wat boodschappen en Niek komt eten. Niek houdt van pasta dus lekker makkelijk.
Na de boodschappen gaat Inke shoppen, het is uitverkoop, dus lekker goedkoop en de hele dag de tijd.
Tijdens het shoppen komt ze haar vriendin Yumiko tegen. Yumiko is een aantal jaar terug vanuit Japan in Nederland komen wonen, haar moeder is Nederlandse en haar vader Japanner.
Yumiko is ook vrij en was ook gaan shoppen, dus besluiten ze samen te gaan shoppen.
Inke ziet veel leuke kleding en koopt zich suf en Yumiko kan het ook niet laten.
De H&M is hun favoriete winkel en daar blijven ze een tijdje hangen. Yumiko koopt 2 broeken en 5 shirts en Inke 3 jurken en 2 shirtjes. Vol gepakt met tassen besluiten ze naar de pub te gaan want ze kunnen niks meer kopen, ze komen handen te kort.
Inke en Yumiko hebben elkaar al een tijd niet gezien, Yumiko werkt in Amsterdam in het museum als conservator. Daar is ze 5 en soms 6 dagen per week mee bezig en zodoende heeft ze niet veel tijd.
Inke en Yumiko bestellen ieder een Guinness en een portie scones met jam. Ze hebben een boel bij te praten. Inke heeft als beveiliger ooit bij Yumiko het in het museum gewerkt en daar hebben ze elkaar leren kennen.
Inke vraagt of ze vanavond mee wil eten, Niek komt ook. Niek en Yumiko hebben elkaar één keer ontmoet en dat is al een hele poos geleden. Yumiko slaat het aanbod niet af.
Na 2 Guinness biertjes en een soldaat gemaakte schaal scones met jam stappen de in de tram naar Inke's huis.
Gisteren is het laat geworden, Inke was mee naar de oefenruimte waar haar buurman Pieter met zijn band oefent.
Ze oefenen tot 23 uur en daarna zijn ze in de bar wat gaan drinken met de hele band en de andere bands die er oefenen. Inke kent iedereen dus werd het super gezellig.
Inke heeft niet altijd tijd en was een paar weken niet geweest dus er werd heel wat afgekletst.
Vrijdag heeft de band van Pieter een optreden en ze hebben gevraagd of Inke het licht wil verzorgen, Inke zegt geen nee, dus dat is ook weer geregeld.
Om 2 uur ging Inke met Pieter naar huis, beide op de fiets.
Thuis duikt Inke meteen haar bed in en de poes springt er naast, die slaapt altijd op bed naast Inke.
Inke heeft geen plannen voor maandag, eerst wat boodschappen en Niek komt eten. Niek houdt van pasta dus lekker makkelijk.
Na de boodschappen gaat Inke shoppen, het is uitverkoop, dus lekker goedkoop en de hele dag de tijd.
Tijdens het shoppen komt ze haar vriendin Yumiko tegen. Yumiko is een aantal jaar terug vanuit Japan in Nederland komen wonen, haar moeder is Nederlandse en haar vader Japanner.
Yumiko is ook vrij en was ook gaan shoppen, dus besluiten ze samen te gaan shoppen.
Inke ziet veel leuke kleding en koopt zich suf en Yumiko kan het ook niet laten.
De H&M is hun favoriete winkel en daar blijven ze een tijdje hangen. Yumiko koopt 2 broeken en 5 shirts en Inke 3 jurken en 2 shirtjes. Vol gepakt met tassen besluiten ze naar de pub te gaan want ze kunnen niks meer kopen, ze komen handen te kort.
Inke en Yumiko hebben elkaar al een tijd niet gezien, Yumiko werkt in Amsterdam in het museum als conservator. Daar is ze 5 en soms 6 dagen per week mee bezig en zodoende heeft ze niet veel tijd.
Inke en Yumiko bestellen ieder een Guinness en een portie scones met jam. Ze hebben een boel bij te praten. Inke heeft als beveiliger ooit bij Yumiko het in het museum gewerkt en daar hebben ze elkaar leren kennen.
Inke vraagt of ze vanavond mee wil eten, Niek komt ook. Niek en Yumiko hebben elkaar één keer ontmoet en dat is al een hele poos geleden. Yumiko slaat het aanbod niet af.
Na 2 Guinness biertjes en een soldaat gemaakte schaal scones met jam stappen de in de tram naar Inke's huis.
Rondleiding
Vrijdag kwam ik een goede vriend van mij tegen, hij werkt op het Gymnasium Haganum in Den Haag, of ik mee wil voor een rondleiding. Dat sloeg ik niet af natuurlijk en heb een aantal foto's gemaakt.
Abonneren op:
Posts (Atom)