Bij de kapper

Als je mijn straat uit loopt en de brug overgaat, zit daar een kapper.
Die zit er al best lang.
Vroeger, tussen de 15 - 20 jaar geleden ging ik er heen. Twee Surninaamse meisjes knipten mij, ene keer de ene, andere keer de andere.
Ze waren toen nogal modebewust, zodat één mij eens een kuifje gaf, dat was 'in'. Niet voor mij, dat wou ik niet, dus ik riep meteen: 'nee niks, weg ermee'. Tot verbazing van de dames, want dat was toch mode? Jaha, zeker maar ik doe daar niet aan mee.

Op een dag kwam er een oudere mevrouw binnen, ik schatte haar eind 60. Lang grijs golvend haar en zo te zien heeft het een tijd geduurd voor deze dame de kapper heeft gevonden.
Uiterlijk kwam ze niet netjes over, dikke gebreide trui en een grote volle plastictas van de Appie Hein bijzich. Beetje schichtig en naar beneden kijkend.

De meisjes kapsters keken wat vreemd op, zo ook ik.
Mevrouw vertelde dat haar haar geknipt moest worden. Het ene meisje hield er rekening mee dat het ook maar gewassen moest worden. Ze vraagt mevrouw bij de wasbak te gaan zitten en ik zie dat het meisje haar handschoenen pakt. Nadat ze het haar had gewassen mocht ze terug naar de kapstoel, ze pakte haar Appie Heintas en haalde er een broodje uit en zo begon haar dag bij de kapper.