Ongeveer driekwart jaar terug reed ik over de Prins Hendrikstraat, ik ging 's avonds van werk naar huis, het is donker en ik reed door een kuil heen. 'Knak' zei mijn zadel.
Thuis het zadel wat rechtgedraaid maar het bleef zakken. Fietsen kon ik er wel mee, geen probleem, het zadel zette ik ook niet meer recht, het zakte meteen weer terug.
Donderdag voelde ik de 2e 'knak'. Thuisgekomen zet ik de fiets in de kelder en pakte het zadel beet en het zat losjes, jahoor, de vering afgebroken.
Vrijdag, zaterdag en zondag fietste ik er nog mee, ging best, ik zie dat het leer mijn zadel aan de voorkant ging scheuren, dus ik voelde de bui al hangen. Dat gaat scheuren en dan heb ik ineens geen zadel meer.
Vandaag weer op de fiets en ik rijd terug van de markt naar huis en 'knak' nummer 3. Ik voelde mijn linker bil een beetje zakken.
Inmiddels had ik ook het idee dat ik wat raar op de fiets zat, het fietste ook wat moelijk.
Vorig jaar had ik mijn oude, helemaal afgereden fiets bij grofvuil gezet en het zadel, een gelei zadel, eraf gehaald, want: wat goed is doe je niet weg.
Dus vanmorgen het oude zadel van de fiets gehaald, oud, wat is oud, 2,5 jaar, vind ik geen lange levensduur voor een zadel en het gelei zadel erop gezet.
Ik zit ineens hoger.
En het zit weer beter.
En kuilen omzeilen.
Sinds die eerste 'knik' weet ik op dat stuk de kuilen te vinden, de gemeente moet er maar eens naar kijken, het zijn geen gewone kuilen, de grond is gewoon gezakt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten